Papatya

PAPATYA
Bir papatya tarlası düşün ilkbahar ayı
Ve sen onun yanından geçen yolda yürüyorsun
Ve o papatya tarlasından bir papatya dikkatini çekiyor
Binlercesinden bir tanesidir ama sen sadece
Onun yanına gidersin
Onda seni çeken birseyler vardır.
O papatyayı olduğu yerden koparırsın
Sadece senin olsun istersin
Sadece senin
Öleceğini düşünmeden
Ve gidersin o tarladan
Bence bu TUTKU
İçindeki şiddetindurduramadığı bi bencillik
Ama bir o kadarda hapsedici
Yine o tarlanın kenarında yolda yürüyorsun
Yine milyonlarcası arasında bir tanesi seni çeker
Yaklaşırsın yanına o papatyanın
Gözler başkasını görmez olur o an
Onun için herşyi yapmak istersin
Dokunmak istersin
Dokunamazsın orada onunla ölmek istersin
Ama birden hafif bi rüzgar eser
Ve bir baska güzel çiçek kokusu gelir burnuna
Dayanamazsın onun kokusuna
Unutturur herşeyi bir anda
Ve o kokunun geldiği yöne gidersin
Papatya geride kalmıştır
Yüreğinin bir kenarında
Paylaşılmamıştır birçok şey
Unutulmaz belki ama geride dönülmez ona
AŞK bence böyle birşey
Yine o yoldasın
Papatya tarlasının yanından geçen
Ve yine bir papatya
Milyonlarcasının içinden seni çeker
Gidersin yanına
Orda kalakalırsın
O hiç ölmesin diye herşeyi yaparsın
Tüm gücünle onunla olmak istersin
Oradan seni koparacak hiçbir güç olmadığına inanırsın
Ve orada onunla ölene kadar birlikte kalırsın
Bence SEVGİde bu.

Bu şiiri ortaokulda fenbilgisi öğretmenizmiz bi gazateden okumuştu çok beğendiğim için alıp hemen yazmıştım kim derki o zamanlar buraya yazacam...